http://en.wikipedia.org/wiki/Iron_law_of_oligarchy

Ja rozumiem to mniej więcej tak: partia jako organizacja musi ciągle podejmować mnóstwo decyzji – decydowanie kolektywne ze względu na czasochłonność jest praktyczne tylko dla niewielkiej ich części – o reszcie musi decydować kierownictwo. Kierownictwo musi być zawodowe – bo kto inny by miał na to czas i oczywiście musi ciągle umacniać swoją pozycję – inaczej szybko przestanie być kierownictwem. Ostatecznie całość przekształca się w oligarchię.

Na ile możliwa jest egalitarna partia? Może stąd się biorą problemy Niemieckiej Partii Piratów: http://www.spiegel.de/international/germany/german-pirate-party-sin

Co do demokracji płynnej – to zobaczymy. Ja oczekiwałbym, że pewnie w pewnych aspektach się sytuacja poprawi w innych nie – najgorzej będzie jak skończy się na polaryzacji i zwolennikach wyznających dp jako lek na całe zło oraz przeciwnikach odmawiających jej stosowaniu najmniejszych korzyści.

http://en.wikipedia.org/wiki/The_Tyranny_of_Structurelessness – pokazuje, że również budowanie organizacji bez struktur nie poprawia sytuacji